کشت گیاهان تراریخته در اعماق زمین

در دهلیزهایی زیرزمینی، واقع در ایالت ایندیانای جنوبی (غرب ایالات متحده) دما در حدود 10 درجه سانتیگراد است. دوازده اتاق بزرگ با تونلهایی که باد دائمی در آن جریان دارد به هم راه دارند. برخی از این اتاقها را ارتش ایالات متحده برای انبار کردن غذاهای آماده مورد استفاده قرار داده است. بقیه در اختیار شرکتهایی است که دمای یکنواخت برای تگهداری کالاهایشان اهمیت دارد.
فضای این دهلیزها، فیلمهای علمی-تخیلی را تداعی می‌کند، اما اکنون در یکی از این اتاقها زندگی وجود دارد: "داگ آزنباو" در یکی از این اتاقها که دمایی حدود 27 درجه سانتیگراد دارد، اقدام به کشت ذرت تراریخت کرده است.
وی که رئیس شرکت کنترلد فارمینگ ونچر است در این باره می‌گوید: "حتی فکرش را هم نمیکردم که روزی در معدن گیاه پرورش دهم." وی می‌افزاید: "اینجا می‌توان دما را با دقت یکی دو درجه کنترل کرد. برای آبیاری و تغذیه گیاهان هم برنامه منظمی داریم."
هدف اصلی این کار پرورش گیاهانی است که ریخته ارثی‌شان برای تولید واکسن و مواد دارویی دستکاری شده است. وی هدف اصلی این مجموعه را تولید داروهایی برای درمان سرطان، دیابت، و سیستیک فیبروسیس عنوان کرد.
دستاورد مهم کشت گیاه در معدن، توانایی کنترل شرایط محیطی است: با افزایش نور و روشنایی می‌توان سرعت رشد را افزایش داد و تعداد دفعات برداشت را بالا برد. آزنباو در مورد کنترل شرایط محیطی توضیح می‌دهد: "شرایط را می‌توان از طریق اتصال به اینترنت کنترل کرد."
در مورد جنبه‌های ایمنی، نیز آزنباو محیط را امن می‌داند: "این محیط کمک می‌کند خلوص محصولمان را بالا ببریم. هیچ چیز به اینجا راه پیدا نمی‌کند. اینجا حتی از حشره‌کش استفاده نمی‌شود."
از آن مهمتر، احتمال "فرار" مواد تراریخت بسیار کم است. این مورد اهمیت زیادی دارد: شش سال پیش ذرت تراریخت موسوم به "استارلینک" که مولد ماده دور کننده حشرات بود و تنها برای مصرف دام مجوز داشت، در نانهای ساندویچی یافت شد و گفته می‌شد در 44 مورد باعث بروز آلرژی شده است.
آزنباو نسبت به پرورش گیاهان در محیط بسته خوشبین است. وی احتمال اشتباه در چنین محیطی را کم و آن را برای تولید کنندگان دارو مقرون به صرفه دانست. وی می‌گوید: "هرچند پیشرفت کار به دلیل جدید بودن این ایده کند بوده، ولی بهرحال دلگرم کننده است